5:37 Άλλη μια μέρα προσπαθώντας να κοιμηθώ Οι σκέψεις είναι εκεί με περιμένουν κάθε φορά που θα κλείσω τα μάτια και θα πω να κοιμηθώ. Πόσες φορές θα χρειαστεί να κλείσω και να ανοίξω πάλι τον υπολογιστή μου; Πόσες φορές θα διαβάσω λίγες ακόμα σελίδες από το βιβλίο; Αλλά οι σκέψεις είναι ακόμα εκεί να σκαλίζουν το κεφάλι μου.. Οι σκέψεις που το στροβιλίζουν έχουν να κάνουν με το πόσο κοντά προσπαθώ να έρθω με τους ανθρώπους..ανακαλύπτοντας ότι όσο προσπαθώ να αποφύγω την μάζα άλλο τόσο με αποφεύγουν και αυτοί.. Γιατί δεν συνειδητοποιούν ότι αυτή είναι η ομορφιά μας; Το να είμαστε διαφορετικοί..κανένας δεν πρέπει να προσπαθεί να είναι ίδιος.. Κουράζομαι Όλο λέω ότι δεν θα τους δίνω σημασία και θα περνάω καλά..και από την άλλη αμφιταλαντεύομαι, είμαι άνθρωπος με πολύ έντονα συναισθήματα και μου αρέσει να διεισδύω στον συναισθηματικό κόσμο τους.. Πως αλλιώς θα βρω το κλειδί που θα ξεκλειδώσει τον κόσμο μου; Δεν γίνεται αλλιώς.. Και η ώρα είναι 6:09
Είναι που φοβάμαι τα δευτερόλεπτα,τα λεπτά,τις ώρες και τις μέρες που κυλάνε τόσο γρήγορα..όπως ο άνεμος που σπρώχνει βεβιασμένα τα σύννεφα..και εκείνα τρέχουν να σωθούν..πότε δημιουργώντας την βροχή και πότε ελευθερώνοντας τον ήλιο..