'Φοβάμαι μην σε χάσω'

Σε είχα πιάσει στα χέρια μου..σε παρατηρούσα για ώρα. Σε στριφογυρνούσα ξανά και ξανά...είχα πάρει την απόφαση και πλησίαζα.. απειλητικά..ήταν πολύ περίεργο.. Δεν ήμουνα καλά...έξω είχε πολύ κρύο.. Οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες..κάπου χανόμουν για λίγο και ύστερα γυρνούσα πάλι πίσω..πίσω στην αλήθεια μου.. Έτσι το άφησα στην άκρη και απλώς σηκώθηκα έβαλα το μπουφάν μου..και περπάτησα..πήγα στο αγαπημένο μέρος..σε εκείνο το παγκάκι απέναντι από την θάλασσα..σκεφτόμουν ότι είχε προηγηθεί.. Ευχόμουν να ήσουν μαζί μου..όμως.. τα πράγματα είχαν αλλάξει.. Σε πήρα τηλέφωνο με λυγμούς ασταμάτητους..σου είπα τι έγινε και με ρωτούσες συνέχεια γιατί και γιατί.. Δεν είχα λόγια να σου πω για να στο περιγράψω. Έκλαψα τόσο πολύ που εσύ συνέχιζες να με ακούς.. Αυτό που συγκράτησα ήταν το 'φοβάμαι μην σε χάσω'.. και σου είπα μη φοβάσαι εδώ θα είμαι..
Άραγε τώρα που με έχασες φοβάσαι?
Εγώ είμαι ακόμα εδώ?