Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2013
Είναι πλέον η βδομάδα σαν την βροχή- Έρχεται και φεύγει..και δεν προλαβαίνεις να δεις τι έχει σύρει μαζί της- Μα σέρνει,σέρνει τόσα πολλά.. Όπως την δική μου πληγωμένη καρδιά-

Όνειρα!

Να ξαπλώνεις στο κρεβάτι..και μαζί σου, σαν κατάρα να ξαπλώνει και η μοναξιά! Να σε βασανίζει με σκέψεις..και εσύ να μην μπορείς να ξφύγεις... Έρχεσαι στα όνειρα μου...ξανά...και...ξανά... Φιλιά-αγκαλιές-χαμόγελα-συζήτήσεις- ΣΑΓΑΠΩ ... Και να- λίγα δάκρυα..! Είναι λίγο στενάχωρο να ζείς ευτυχισμένα όνειρα! Ή μάλλον να ζείς απο αυτά! Και να ξυπνάς και να μην έχει αλλάξει τίποτα- Ακόμα μαζεύω τα κομμάτια μου..αλλά ένα απο αυτά δεν θα καταφέρω ποτέ να το ξαναβρώ! -Να ζηλεύεις στιγμές που έχεις ξαναζήσει! -Να τις περιμένεις με τόση λαχτάρα...όπως ο χειμώνας την βροχή! -Μακάρι να έρθει κάτι απο αυτό..και να γκρεμίσει τις φοβίες μου- -Ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξαναέρθει-                                          There’s too much broke to feel this                                          I love you, I love you                                          And all of your pieces                                          .....                                           I love you,

Φθινόπωρο!

Πριν κλείσω τα μάτια μου η ώρα ήταν 2.30.. Καθώς τα άνοιξα ..άκουσα τα μπουμπουνιτά..είναι η ώρα του είπα..όπου να ναι θα βρέξει..πρέπει να πάω τον σκύλο βόλτα  και γρήγορα πήγα να ετοιμαστώ... Καθώς γύρισα άνοιξα το παράθυρο...και μόλις είχε σταθεί ενα κίτρινο φύλλο παρασυρόμενο από τον αέρα.. Ναι..είναι φθηνόπωρο..ήρθε κι'αυτο.. Μα περνάει ο καιρος σκέφτηκα.. Κι'άρχισε η βροχή! Μυρίζει βρεγμένο χώμα.. Γκρίζα σύννεφα με τυλίγουν σφιχτά.. Πόσο λάτρευα να ακούω την βροχή στην αγκαλιά σου! Να με φιλάς και να με ρωτάς:με αγαπάς? Και να σου απαντώ χαμογελαστά..:φυσικά...αφού είσαι η ζωή μου! Και έξω οι βροντές δυναμώνουν...η βροχή γίνεται πιο δυνατή.. Σ'αγαπούσα?Σ'αγαπάω??Δεν ξερω..

Λένε

Λένε πώς ο δρόμος για την ευτυχία είναι μακρύς.. Εγώ πιστεύω ότι θα είναι μακρύς μόνο αν ψαχουλέψεις και ζήσεις την ζωή.. Αλλά αν γυρίσεις πίσω και είσαι κοντά απ'όπου ξεκίνησες μάλλον κάτι έκανες λάθος..

Λίγο απ'ολα

-Μην πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος που θα σε  αγαπήσει περισσότερο απ'οτι εσύ τον εαυτό σου..(αλλά αν το πιστεύεις...μάλλον κοιμάσαι βαθιά  και το ονειρευεσαι...ξύπνα λοιπόν) -Θα σου πρότεινα να τον σέβεσαι τον εαυτό σου και να τον φροντίζεις. -Να διαβάζεις όσο μπορείς,η γνώση είναι δύναμη,σκέψου σα να έχεις ένα κλειδί και να μπορεις να ανοίξεις πολλές πόρτες. -Να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν και σε κάνουν να έχεις αυτό το πανέμορφο χαμόγελο. -΄Εεεει εσύ..άσε λίγο βρε παιδί μου το κινητό σου...και κοίταξε λίγο τον διπλανό σου...μπορεί να χρειάζεται την βοήθεια σου. -Να βρίσκεσαι συνεχώς με ανθρώπους που αγαπάς..

Αναμνήσεις

Και έμειναν οι πιο γλυκές αναμνήσεις...και τα πιο γλυκά Σ'αγαπώ να μου ομορφαίνουν την ζωή! Σ'ευχαριστώ για όσα μου χάρισες!
Τα λόγια είναι περιττά...Σε κοιτάω και με ταξιδεύεις.. Αυτο το βλέμμα σου,τα κανει όλα.. Σε βλέπω και απλά μου φτιάχνεις την μέρα... Δεν είναι παράξενο..και ταυτόχρονα τόσο όμορφο? Μάλλον την έχω πατήσει μαζί σου... Χάρισέ μου μόνο μια στιγμή.. και αν θες μπορούν να γίνουν και περισσότερες.. Μέχρι τότε σε φιλώ..

Χαμενο παιχνίδι

Ο καιρός περνάει και μου παίζει άσχημα παιχνίδια...ψάχνω καπου μέσα στον χρόνο να σε βρω.. Γυρίζω γύρο γύρο,κοιτάω τους ανθρώπους φοβισμένη..τόσο φοβισμένη..αν με κοιτάξεις, αυτή τη στιγμή το πρόσωπό μου είναι κουρελιασμένο..ψάχνω ακόμα να σε βρω μέσα στον χρόνο..εσύ πουθενά..ψάχνω και ξαναψάχνω...διαλυμένη και συντρετιμένη...εσύ συνεχίζεις να μου κρύβεσαι... Δεν έχω που να το πω..ποιός θα καταλάβει το παιχνίδι που παίζω και προσπαθώ να τελειώσω? Εδώ δεν το καταλαβαίνω εγώ..πάει τόσος καιρός και νιώθω κολλημένη αν όχι στην ίδια θέση..στην πιο δίπλα..το κάθε πιο ''εκεί'' με πονάει..με πάει πιο μακριά σου..ειναι σα να ξεριζώνω ένα ένα το κομμάτι από το παζλ της αγάπης που έχτισα για σένα... Βλέπεις ακόμα πονάω κάποια βράδια.. Αλλά εσύ ακόμα θα μου κρύβεσαι και εγώ θα ψάχνω να σε βρω..

Κάπως έτσι!

Δεν ξέρω που βαδίζουμε,δεν ξέρω που πάμε! Να σου πω φοβάμαι να σκεφτώ,πληγώνομαι! Δεν ξέρω πια τι με γεμίζει,παρά μόνο τι με αδειάζει.. Τα όνειρα μας υποβαθμίζονται κάθε μέρα! Θα ψάχνω κάποια μέρα την ευτυχία,και θα είναι τόσο κοντά μου,που θα πονάω γιατι δεν θα μπορώ να την πλησιάσω!

Το μαγικό φίλτρο!

Εκείνη η γλυκιά ώρα που βρίσκεσαι μπροστά στην θάλασσα.. Την κοιτάζεις και προσπαθείς να βρεις το τέλος της.. Όμως εκείνη σε ξεγελάει,και σε κλείνει στο απέραντο γαλάζιο της.. Που και που με φοβίζει..μου δημιουργει τόσα πολλά συναισθήματα.. Αλλά πώς μπορείς να αρνηθείς το μαγικό της φίλτρο? Το φίλτρο αυτό της ανακούφισης και της απέραντης γαλήνης? Μου λείπει η θάλασσα μου... Ίσως έρθει η μέρα που θα την ξαναπάρω πίσω..

Το πανωφόρι!

Μα πόση στεναχώρια ακόμα? Νομίζω πως θα περάσει ο καιρός.. Και εγώ ακόμα θα είμαι στεναχωρημένη σε μια γωνία Είναι άδικο να υπάρχει τόση στεναχώρια.. Και στο πρόσωπό μου.τόση.κούραση Δεν μπορώ να με αφήσω ελεύθερη.. Δεν μπορώ να χαμογελάσω αληθινά.. Η καρδιά μου δεν μου το επιτρέπει... Μα θέλω λίγο χαμόγελο να δείξω.. Να πάρω μια αγκαλιά.. Η αγκαλιά δεν έχει νούμερο.. Φοριέται και δίνεται ταυτόχρονα.. Είναι το πιο πολύτιμο πανοφώρι...
Άσε με να σου πω, πώς ακόμα Σ'αγαπάω..πως ακόμα θέλω να σε πάρω αγκαλιά και να χαθώ με το φιλί σου σε μέρη μαγικά...αλλά μένουν μόνο σκέψεις.. Ποιος ξέρει σε ποια χέρια χάνεσαι τώρα πια...
Και στην τελική τι ζητάς?να γίνει κάποιο όνειρο πραγματικότητα..να γελάς,και να αισθάνεσαι όμορφα..και μια τρυφερή αγκαλιά να σου πει πως όλα θα πάνε καλά..

Τρέξε!

Τρέξε να φύγεις πριν προλάβουν οι αναμνήσεις να σε φτάσουν ακόμη μια φορά, τρέξε γρήγορα είναι τόσο γλυκές  όπως οι Σειρήνες,που με την γλυκιά τους φωνή σε παγιδεύουν. έτσι κι'αυτές θα σε παγιδεύσουν σε όμορφες στιγμές.  όπως οι σύντροφοι έδεσαν  τον Οδυσσέα  δέσε και εσύ τα συναισθήματά σου και προχώρα!

Νοσταλγίες!

Θα σε πετύχω πάλι κάποιο βράδυ μέσα..μπορεί να μιλήσουμε..μπορεί και όχι.. αν μου μιλήσεις εσύ..θα χαρώ περισσότερο δεν στο κρύβω.. θα με ρωτήσεις τι κάνω..πώς είμαι..και πώς τα πηγαίνω με την σχολή.. θα σου απαντήσω σε όλες σου τις ερωτήσεις.. αλλά στην πραγματικότητα θα ήθελα να σου πω ότι μου λείπεις.ότι θα ήθελα να βρεθούμε να τα πούμε από κοντά.. να σε κρατήσω από το χέρι όπως παλιά..και να περπατήσουμε σε μέρη που μας άρεσαν..όπως στο φάληρο το παλιό.. να περπατάμε δίπλα από την θάλασσα και να λέμε τα νέα μας.. ..παρόλα αυτά.. δεν θα σου πω τίποτα από αυτά που μου λείπουν να κάνω  μαζί σου.. και θα καταπιώ την γλυκόπικρη νοσταλγία που με βασανίζει...και ύστερα με την σειρά μου θα σε ρωτήσω και εγώ τι κάνεις,πώς τα περνάς και πώς τα πας με την σχολή σου.. και θα κλείσουμε όμορφα την συζήτησή μας..και ύστερα όταν θα ξαπλώσω θα αναρωτιέμαι αν έκανα καλά που δεν εξέφρασα κάτι από αυτά.. και θα πω στον εαυτό μου.. για να τον καθησυχάσω.. Χρύσα δεν πειράζει.. αύριο θα εί

Μέρες Μοναξιάς

Είναι πάλι  αυτές οι μέρες μοναξιάς.. Δεν θα κάνω κάτι διαφορετικό.. Θα χαθώ σε διαδικτυακές σελίδες όπως συνήθως.. Θα διαβάσω κανένα blog,θα κοιτάξω να βρω καμιά ρομαντική ταινία,θα διαβάσω κανένα βιβλίο.. Και λίγο πριν κοιμηθώ..θα σκέφτομαι και θα λέω πως γίνεται τα πράγματα να ήρθαν   πάλι έτσι..

Τι είναι ευτυχία;

  Είναι βράδυ Σαββάτου..ώρα 22:00 ακριβώς..άνοιξα το λεξικό του φίλτατου Γ. Μπαμπινιώτη..σελίδα 696 κάπου στην δεύτερη στήλη  κατοικεί ανέμελα η λέξη ευτυχία..μια τόση δα λεξούλα με ένα τεράστιο φάσμα από νοήματα και συναισθήματα..διαβάζω λοιπόν πως είναι η πλήρης ευχαρίστηση και ικανοποίηση που αισθάνεται κανείς από τη ζωή του...είπα να ρωτήσω και 3ς 4ς φίλους το τι σημαίνει για εκείνους ευτυχία ...   Ο Άλεξ μου είπε ''δεν ξέρω, να έχω φίλους που με αγαπάνε και να είναι καλά οι γονείς του''   Ο Πάνος ''να έχω τα πολύ βασικά πράγματα...και να είναι δίπλα μου ο άνθρωπος που αγαπώ'   Η Άννα ''δύο χέρια να σε κρατάνε,ένα πακέτο στριφτά τσιγάρα, λίγη ρακή και λίγο ούζο,ένα στρογγυλό μεταλλικό τραπέζι και ψάθινες καρέκλες,απόγευμα Απρίλη ή πρώτες μέρες Οκτώβρη με λίγο ήλιο και λίγη ψύχρα, τόση λίγη που να φοράς απλά ζακετάκι, τα αγαπημένα σου άτομα''   Η Δάφνη (μμμ μου είπε αρκετά θα έλεγα, όχι πως δεν το περίμενα) ''φυσικά το sex ,ν
Καθώς η ώρα περνάει..το φως αρχίζει να κάνει την εμφάνισή του.. Έξω έχει συννεφιά..όπως και μέσα μου.. Αγαπάω τόσο πολύ αυτή τη μουντάδα του νησιού. Δεν ξέρω..αν μπορώ να το αποχωριστώ.. Είναι ο καιρός της καρδιάς μου.. Είναι η θλίψη μου!
Γιατί η ζωή είναι ο μεγάλος δάσκαλός μας.. Άλλους τους κάνει χίλια κομμάτια,τους καταστρέφει.. και ύστερα τους αναγκάζει να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να προχωρήσουν.. Κάποιους άλλους τους δημιουργεί ηπιότερα προβλήματα.. Και άλλους πάλι δεν τους αγγίζει καν.. Ποιος είναι αυτός που έχει να διδαχτεί περισσότερα?? Ποιος γίνεται σοφότερος?

:)

http://www.youtube.com/watch?v=THQM52jk0gg Είναι μονάχα μελωδίες..και όμως βγαίνουν στην επιφάνεια τόσα συναισθήματα.. Για τις στιγμές που με κρατούσες από το χέρι,με κοιτούσες και μου έλεγες Σ'αγαπώ..Σ'αγαπώ ότι και να γίνει..θα ήθελα να είμαστε για πάντα μαζί..