Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

31.5.2014

Κάθε μέρα με σκοτώνεις
Μου ρίχνεις κάτω την καρδιά και γίνεται
χίλια δυό κομμάτια
Γονατίζω με το ζόρι να μαζέψω τα κομμάτια
Αλλά πια είναι η σειρά τους?
Και αν τα βάλω λάθος?
Και αν δεν μπορώ να τα αποτρέψω?
τι θα κάνω?
Και κάπως έτσι
Ξαπλώνω πάνω τους και ματώνω.. και υποφέρω..

 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η θάλασσα

 Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ίσα που ακουγόταν το κύμα, ήσουν ήσυχος.. διάβαζες το βιβλίο σου κι εγώ ξαπλωμένη δίπλα σου διάβαζα το δικό μου. Έκλεισες το βιβλίο και έμεινες σιωπηλός να κοιτάζεις την θάλασσα, από το στόμα σου ξεμύτησε με θάρρος μια μικρή πρόταση, δεν είμαι πια χαρούμενος.. νιώθω σαν να είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι. Έκλεισα κι εγώ το βιβλίο μου και σηκώθηκα.. δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσα να πω. Για ακόμα μια φορά δεν ένιωσα αρκετή για σένα, κι έμεινα να αισθάνομαι εγκλωβισμένη-σαστισμένη-απογοητευμένη. Στην επιστροφή υπήρχε ησυχία! ¡Adiós!

Θάλλασα

Αν θες να μου ξεσκίσεις την ψυχή- Πάρε μου την θάλλασα!   For whatever we lose (like a you or a me) It’s always ourselves we find in the sea. – E.E. Cummings