Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

10.07.2018

Καθόταν στην συνηθισμένη καρέκλα, στην κουζίνα
Όταν έχει νταλκάδες, ανέκφραστα, στρίβει το τσιγάρο της
Σκέφτεται, σκέφτεται τι να κάνει
Αρχίζει να πληκτρολογεί ένα μήνυμα στο κινητό της
Να της πει τι συμβαίνει, να ζητήσει την γνώμη της
Αλλά πονάει, πονάει πολύ
Ξεροαταπίνει με βουρκωμένα μάτια, κ' το σβήνει
Τι ήταν αυτό που την πονούσε πιο πολύ δεν ήξερε
Ο πόνος από την ασθένειά της?από τον καημό της?
Δεν ήξερε
Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκε
Σκεφτόταν, στριφογυρνούσε στα χοντρά βαμβακερά σεντόνια  που της είχε κάνει δώρο
Την ζέσταιναν..αλλά τα λάτρευε
Ήταν από εκείνη
Κι' όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκε

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η θάλασσα

 Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ίσα που ακουγόταν το κύμα, ήσουν ήσυχος.. διάβαζες το βιβλίο σου κι εγώ ξαπλωμένη δίπλα σου διάβαζα το δικό μου. Έκλεισες το βιβλίο και έμεινες σιωπηλός να κοιτάζεις την θάλασσα, από το στόμα σου ξεμύτησε με θάρρος μια μικρή πρόταση, δεν είμαι πια χαρούμενος.. νιώθω σαν να είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι. Έκλεισα κι εγώ το βιβλίο μου και σηκώθηκα.. δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσα να πω. Για ακόμα μια φορά δεν ένιωσα αρκετή για σένα, κι έμεινα να αισθάνομαι εγκλωβισμένη-σαστισμένη-απογοητευμένη. Στην επιστροφή υπήρχε ησυχία! ¡Adiós!
Τα λόγια είναι περιττά...Σε κοιτάω και με ταξιδεύεις.. Αυτο το βλέμμα σου,τα κανει όλα.. Σε βλέπω και απλά μου φτιάχνεις την μέρα... Δεν είναι παράξενο..και ταυτόχρονα τόσο όμορφο? Μάλλον την έχω πατήσει μαζί σου... Χάρισέ μου μόνο μια στιγμή.. και αν θες μπορούν να γίνουν και περισσότερες.. Μέχρι τότε σε φιλώ..