<<Ω!καλημέρα!Είσαι κιόλας ξύπνια?>> <<Δεν ξέρω...>> <<Θα γυρίσω όπως πάντα,κατά τις τέσσερις...>> <<Εντάξει>>. <<Κοίτα να περάσεις καλά την ημέρα Χίλντε>>. <<Κι εσύ το ίδιο μαμά!>>
Είναι που φοβάμαι τα δευτερόλεπτα,τα λεπτά,τις ώρες και τις μέρες που κυλάνε τόσο γρήγορα..όπως ο άνεμος που σπρώχνει βεβιασμένα τα σύννεφα..και εκείνα τρέχουν να σωθούν..πότε δημιουργώντας την βροχή και πότε ελευθερώνοντας τον ήλιο..