Ζέστη, απογοήτευση, εξάντληση. Πού πάω; τι κάνω; ποια είμαι; τι θέλω; Μερικές από τις σκέψεις του καυτού Ιουλίου. Κυρίως όμως η απογοήτευση. Η σαπίλα της κοινωνίας, η σαπίλα μέσα μας, δε ξέρω Πού πάμε; Όλοι είμαστε δίπλα στον άλλον και όλοι μόνοι μας Ίσως αυτή είναι η κατάρα μας
Είναι που φοβάμαι τα δευτερόλεπτα,τα λεπτά,τις ώρες και τις μέρες που κυλάνε τόσο γρήγορα..όπως ο άνεμος που σπρώχνει βεβιασμένα τα σύννεφα..και εκείνα τρέχουν να σωθούν..πότε δημιουργώντας την βροχή και πότε ελευθερώνοντας τον ήλιο..