Άραγε κάποιοι από αυτούς, που κλείνουν τα σχολεία και στερούν την γνώση από τους ''συν''ανθρώπους τους, έχουν ''συν''υπάρξει κάποτε με άλλους ομοίους που έχασαν τα σπίτια τους,τους συγγενείς, τους φίλους? Έχουν αναρωτηθεί πώς είναι να στερείσαι αυτά πού εμείς στην προκειμένη φάση της ζωής μας θεωρούμε δεδομένα? Δείξτε αγάπη,κατανόηση και μοιράστε βοήθεια! Με αυτά τα απλά πράγματα και Φυσικά στο δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στην παιδεία ο δικός μου μπαμπάς και η οικογένεια του κατάφεραν να ορθοποδήσουν ξανά!
Είναι που φοβάμαι τα δευτερόλεπτα,τα λεπτά,τις ώρες και τις μέρες που κυλάνε τόσο γρήγορα..όπως ο άνεμος που σπρώχνει βεβιασμένα τα σύννεφα..και εκείνα τρέχουν να σωθούν..πότε δημιουργώντας την βροχή και πότε ελευθερώνοντας τον ήλιο..