Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2016

Αλληλεγγύη

Άραγε κάποιοι από αυτούς, που κλείνουν τα σχολεία και στερούν την γνώση από τους  ''συν''ανθρώπους τους, έχουν ''συν''υπάρξει κάποτε με άλλους ομοίους που έχασαν τα σπίτια τους,τους συγγενείς, τους φίλους? Έχουν αναρωτηθεί πώς είναι  να στερείσαι αυτά πού εμείς στην προκειμένη φάση της ζωής μας θεωρούμε δεδομένα? Δείξτε αγάπη,κατανόηση και μοιράστε βοήθεια! Με αυτά τα απλά πράγματα και Φυσικά στο δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στην παιδεία ο δικός μου μπαμπάς και η οικογένεια του κατάφεραν να ορθοποδήσουν ξανά!

Ο μπεκρής νοσταλγούσε

Σκεφτόταν τη ζωή του Πόσοι είχαν μείνει,πόσοι είχαν φύγει Νοσταλγούσε να σου νοσταλγία να σου και γουλιά  Νόημα στις σκέψεις του δεν έβρισκε Κοιτούσε πότε δεξιά,πότε αριστερά Και νοσταλγούσε

Ασπρόμαυρες ασυναρτησίες!

Τα συναισθήματα μου δεν είχαν ποτέ μια συνοχή μεταξύ τους Ή θα ήταν μαύρα ή άσπρα Ή του ύψους ή του βάθους,απότομες εναλλαγές Θα έλεγε κανείς ότι σχεδόν ποτέ δεν θα με έβρισκε κάπου στην μέση! Ούτε εγώ η ίδια δεν ήξερα πότε μου συνέβαινε αυτό Όλα ξεκίνησαν το 2010 όταν έφυγα για σπουδές Υπήρχε ένας υπέροχος άνθρωπος στην ζωή μου τότε Με τον οποίο το μεγάλο μας πρόβλημα ήταν η δυσκολία μου Στο να εκφράzω τα συναισθήματά μου Πάντα μου έλεγε ότι είναι πολύ όμορφο να μπορείς να εκφράζεσαι  Στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου Εγώ φυσικά δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό βλέπεις Και πάντα τα κρατούσα μέσα μου..σαν το φυλαχτό.. Μου πρότεινε, πως αφού δεν μπορούσα να τα πω..να τα γράφω.. Και για πρώτη φορά τον άκουσα... Έτσι δειλά δειλά δημιουργήθηκαν οι ασπρόμαυρες ασυναρτησίες!