Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αλληλεγγύη

Άραγε κάποιοι από αυτούς, που κλείνουν τα σχολεία
και στερούν την γνώση από τους 
''συν''ανθρώπους τους, έχουν ''συν''υπάρξει κάποτε
με άλλους ομοίους που έχασαν
τα σπίτια τους,τους συγγενείς, τους φίλους?
Έχουν αναρωτηθεί πώς είναι 
να στερείσαι αυτά πού εμείς στην προκειμένη φάση
της ζωής μας θεωρούμε δεδομένα?
Δείξτε αγάπη,κατανόηση και μοιράστε βοήθεια!
Με αυτά τα απλά πράγματα και
Φυσικά στο δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στην παιδεία
ο δικός μου μπαμπάς και η οικογένεια του
κατάφεραν να ορθοποδήσουν ξανά!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η θάλασσα

 Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ίσα που ακουγόταν το κύμα, ήσουν ήσυχος.. διάβαζες το βιβλίο σου κι εγώ ξαπλωμένη δίπλα σου διάβαζα το δικό μου. Έκλεισες το βιβλίο και έμεινες σιωπηλός να κοιτάζεις την θάλασσα, από το στόμα σου ξεμύτησε με θάρρος μια μικρή πρόταση, δεν είμαι πια χαρούμενος.. νιώθω σαν να είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι. Έκλεισα κι εγώ το βιβλίο μου και σηκώθηκα.. δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσα να πω. Για ακόμα μια φορά δεν ένιωσα αρκετή για σένα, κι έμεινα να αισθάνομαι εγκλωβισμένη-σαστισμένη-απογοητευμένη. Στην επιστροφή υπήρχε ησυχία! ¡Adiós!
Τα λόγια είναι περιττά...Σε κοιτάω και με ταξιδεύεις.. Αυτο το βλέμμα σου,τα κανει όλα.. Σε βλέπω και απλά μου φτιάχνεις την μέρα... Δεν είναι παράξενο..και ταυτόχρονα τόσο όμορφο? Μάλλον την έχω πατήσει μαζί σου... Χάρισέ μου μόνο μια στιγμή.. και αν θες μπορούν να γίνουν και περισσότερες.. Μέχρι τότε σε φιλώ..