Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2018

Αυγουστος

Είναι μεσημέρι•τα πεζοδρόμια αδειανά•η αθηνα ήσυχη•ακους μόνο τα τζιτζίκια•εγώ, στο κρεβάτι ξαπλωμένη•μ’ένα κουβαδάκι παγωτό στο ένα χέρι•και στο άλλο την Αλκυόνη•κι’εσύ κάπου κάπου να τριγυρνάς•οι μέρες της άδειας τελειώνουν•και δεν θέλω•αρνούμαι

Στο πιο αγαπημένο μου πρόσωπο, την Ειρήνη μου

Μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια, κατάλευκη επιδερμίδα   Κι εκείνο το λακκάκι στο πιγούνι που έκανε   Το χαμόγελο σου γλυκό, ξεχωριστό  Δεν έχω πολλές αναμνήσεις, μα αυτές που έχω..είναι τόσο δυνατές  Άλλαζες συχνά τα μαλλιά σου, κόκκινα, ξανθά, πότε μακριά..πότε κοντά Εγώ όμως θα σε θυμάμαι με τα μαύρα σου μαλλιά που έφταναν  Στον ώμο σου..σαν την φωτογραφία που έχω φυλάξει στο κουτάκι  Με άλλα αγαπημένα πράγματα Είχες θλιμμένο ύφος, το πρόσωπο σου ελαφρά πλαγιασμένο στον ώμο σου Που είχε καλυφθεί από τα μαλλάκια σου Κάθε Σαββατοκύριακο ανυπομονούσα να έρθω στην γιαγιά να σε δω Δεν σε πετυχαίνα όλες τις φορές Εκείνον τον καιρό σας έδιωχνε ο θείος από το σπίτι Τρέχατε σε ξενοδοχεία και πότε πότε στο σπίτι μας Ερχόσουν μ’ εκείνα τα περίεργα ρούχα..τα γυαλιστερά κοντά μπλουζάκια  Τις φούστες, τα παντελόνια καμπάνες Ίσως γι’αυτό αγαπώ πολύ τα γυαλιστερά ρούχα..μου θυμίζουν εσενα  Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τελευταία μας συνάντηση Στο ξενοδοχείο..μπήκαμε με τ