ΑσπρόΜαυρες ασυναρτησίες

Καθώς ξύπνησα, σκέφτηκα πως ακόμα μια μελαγχολική Κυριακή έφτασε, κι ας έχει έξω ήλιο. Χθες το μπλογκ έγινε 6 χρόνων. Ξεκίνησε σε μια αρκετά μεταβατική περίοδο για μένα, καθώς ήμουν στο δεύτερο έτος των σπουδών μου και διανύοντας τον πρώτο χωρισμό. Καμία φορά ανατρέχω πίσω και διαβάζω όσα ένιωθα τότε, δεν κρύβω πως υπάρχει μια νοσταλγία για τις μέρες εκείνες..το μπλογκ ξεκίνησε με αφορμή τον καταιγισμό συναισθημάτων που είχα και δεν ήξερα πως να διαχειριστώ. Το νησί πάντα τον χειμώνα είχε την πιο ´όμορφή´ μουντάδα και αυτό με βοήθησε ακόμα περισσότερο. Κάποια Κυριακή του Νοέμβρη, ετοίμασα την τσάντα μου, μέσα έβαλα ένα τετράδιο κι ένα στιλό και κατηφόρισα στο τότε αγαπημένο σημείο του νησιού. Υπήρχε ένα παγκάκι που ξεχώριζε για μένα από τα υπόλοιπα, ήταν μόνο του ανάμεσα σε τόσα άλλα..Αλλά η θέα  που μου πρόσφερε, ήταν μοναδική, τα σύννεφα..η ησυχία..η μυρωδιά του Καμένου ξύλου..η λιμνοθάλασσα! Σιγα σιγά τότε άρχισαν οι λέξεις να αποτυπώνουν την μελαγχολία μου.. Κάθε Κυριακή τα ίδια