Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

08:25

Άνοιξε τα μάτια της, η ώρα ηταν 08:25, σκέφτηκε πως σήμερα κατάφερε να κοιμηθεί λίγο παραπάνω. Κυριακή μουρμούρισε. Σηκώθηκε, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να πλύνει τα δόντια της, νοιώθει πολύ μεγάλη ανακούφιση, καθαρή! Ύστερα, γυρίζει στο δωμάτιο ανοίγει το πατζούρι και το παράθυρο για να αεριστεί απο τις βραδινές εφιαλτικές ανάσες. Τις κυριακές αφού αλλάξει τα σεντόνια, ετοιμάζει το αγαπημένο της καλοκαιρό πρωινό, καρπούζι με ανθότυρο και κρακεράκι, αφου πλύνει τα πιάτα παίρνει το βιβλίο της και ξαπλώνει. Κάπου κάπου σταματάει και λέει απο μέσα της...πόσο καταθληπτικές είναι οι Κυριακές..ησυχία..ζέστη..Οι περισσότεροι είναι στριμωγμένοι σε κάποια παραλία..κι εκείνη ίσως να ήθελε..αλλά όχι στην πόλη..στο νησάκι που τόσο αγαπούσε και ανήκε η καρδιά της..φέρνει στην μνήμη της τους φίλους της που τις Κυριακές μαζεύονταν όλοι μαζι σε κάποια ήσυχη παραλία του νησιού όπου θα μπορούσαν να μιλήσουν και να γελάσουν δυνατά! Πόσο της λείπει το καλοκαίρι το νησί..ο καθαρός αέρας..τα νερά..οι φίλοι της..Και συνεχίζει το βιβλίο της..στη μέση της μέρας αναζητεί σχεδόν πάντα παγωτό, την ανακουφίζει απο τις θλιμμένες Κυριακάτικες σκέψεις της, βάζει την αντίστοιχη κασέτα στο κασετόφωνο και το απολαμβάνει! Μετά θυμάται πως πρέπει να ετοιμάσει τα πραγματά της για την δουλεια..κι αυτο την θλίβει πιο πολύ! 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η θάλασσα

 Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ίσα που ακουγόταν το κύμα, ήσουν ήσυχος.. διάβαζες το βιβλίο σου κι εγώ ξαπλωμένη δίπλα σου διάβαζα το δικό μου. Έκλεισες το βιβλίο και έμεινες σιωπηλός να κοιτάζεις την θάλασσα, από το στόμα σου ξεμύτησε με θάρρος μια μικρή πρόταση, δεν είμαι πια χαρούμενος.. νιώθω σαν να είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι. Έκλεισα κι εγώ το βιβλίο μου και σηκώθηκα.. δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσα να πω. Για ακόμα μια φορά δεν ένιωσα αρκετή για σένα, κι έμεινα να αισθάνομαι εγκλωβισμένη-σαστισμένη-απογοητευμένη. Στην επιστροφή υπήρχε ησυχία! ¡Adiós!

Θάλλασα

Αν θες να μου ξεσκίσεις την ψυχή- Πάρε μου την θάλλασα!   For whatever we lose (like a you or a me) It’s always ourselves we find in the sea. – E.E. Cummings