Η θάλασσα

  Ήρθε σιωπηλή και κάθισε στην γωνία του κρεβατιού μου, εγώ ως συνήθως απορροφημένη σε κάποια σκέψη, άργησα να την αντιληφθώ.

-Κοριτσάκι μου τι έχεις;
-Τίποτα μαμά, καλά είμαι, ίσως λίγο κουρασμένη από την δουλειά.
-Αγάπη μου, δεν είσαι καλά, μίλησέ μου!
-Μαμά παράτα με. Είμαι μια χαρά της αποκρίθηκα!
-Η μαμά σου είμαι σε καταλαβαίνω, τι σε απασχολεί;
-Ρε μαμά άσε με ήσυχη, τι δεν καταλαβαίνεις;

  Τι να της έλεγα;ότι δεν νοιώθω ευτυχισμένη; πάντα ήταν ευαίσθητη, θα με πυροβολούσε με ερωτήσεις που δεν θα ήθελα να απαντήσω σε καμία περίπτωση.

  Όποτε την χρειάζομαι είναι εκεί, όχι πάντα με τον τρόπο που θέλω εγώ, αλλά είναι!Τον τελευταίο καιρό με την κούραση που έχω από την δουλειά, την φέρνω σπίτι να με βοηθήσει με τις δουλειές.
Έχει κι εκείνη το πρόβλημά της και στεναχωριέμαι που υποφέρει!

  Κατεβάζει το βλέμμα της, σηκώνεται, πριν βγει από το δωμάτιο γυρνάει ψελλίζοντας μου

-Κοριτσάκι μου σ' αγαπάω πολύ και θέλω να σε βλέπω ευτυχισμένη

  Σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα, προχώρησε στην κουζίνα, μάζεψε τα πράγματά της και ο ήχος της πόρτας, ακούστηκε!