Σήμερα μετά από αρκετές μέρες σχόλασα στην ώρα μου. Τα μάτια μου δεν μπορούσαν να μείνουν ανοιχτά, ο ήλιος τα ανάγκαζε να είναι σχεδόν κλειστά Ένιωσα μία ανακούφιση μέσα σε αυτό το φως, και δεν ήθελα με τίποτα να γυρίσω σπίτι κατευθείαν. Έτσι μετά το παράπονο του μπαμπά ότι δεν του δείχνω την αγάπη μου, σταμάτησα σ' ένα αγαπημένο μαγαζάκι στην Βουλής όπου φτιάχνουν ολόφρεσκες τάρτες απ'όλο τον κόσμο για να του πάρω μερικές λιχουδιές. Όταν τον πήρα τηλέφωνο να κατέβει, παραξενεύτηκα όταν το τηλέφωνο το σήκωσε η Άννα η βοηθός του και μου είπε ότι ο μπαμπάς δεν αισθανόταν καλά και σήμερα δεν πήγε στην δουλειά. Καθώς έφτανα στην πόρτα έκανα μεταβολή και πήρα αμέσως τηλέφωνο στο σπίτι, το σήκωσε εκείνος το τηλέφωνο, του λέω τι έγινε που είσαι γιατί δεν πήγες δουλειά σήμερα; όλα καλά; Ναι μου λέει απλά είχα λίγη πίεση κι έκατσα σπίτι να ξεκουραστώ, κρίμα του λέω κι εγώ πήγα και πήρα μερικά γλυκάκια να φάμε μην λες ότι δεν σου δείχνουμε ότι Σ'αγαπάμε, γέλασε, τα είπαμε λίγο και μετά το κλείσαμε. Πήγα προς στην στάση να πάρω το τρόλεϊ για το σπίτι, δεν σου κρύβω πως στεναχωρήθηκα λίγο, αλλά εντάξει, μπήκα στο τρόλεϊ γύρισα στο σπίτι που τόσο μου λείπει τις τελευταίες μέρες, άνοιξα τα παντζούρια, τα παράθυρα και στρώθηκα να διαβάσω.
Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ίσα που ακουγόταν το κύμα, ήσουν ήσυχος.. διάβαζες το βιβλίο σου κι εγώ ξαπλωμένη δίπλα σου διάβαζα το δικό μου. Έκλεισες το βιβλίο και έμεινες σιωπηλός να κοιτάζεις την θάλασσα, από το στόμα σου ξεμύτησε με θάρρος μια μικρή πρόταση, δεν είμαι πια χαρούμενος.. νιώθω σαν να είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι. Έκλεισα κι εγώ το βιβλίο μου και σηκώθηκα.. δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσα να πω. Για ακόμα μια φορά δεν ένιωσα αρκετή για σένα, κι έμεινα να αισθάνομαι εγκλωβισμένη-σαστισμένη-απογοητευμένη. Στην επιστροφή υπήρχε ησυχία! ¡Adiós!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου